Chciałaś masz, tylko cooooooo

Dopiero wieczorem doznałem spotu Katarzyny Lenart, tego na którym rzeczona kandydatka do sejmu zrzuca żakiet, prezentuje czerwony jak robotnicze sztandary stanik, tego który wzbudził obruszenie i naśmiewki. Doznałem, poczytałem komentarze w internecie i jest mi po prostu smutno.

Abstrahując od tego, jak bardzo trzeba być nieprzytomnym, aby wiązać się z SLD, i litościwie pomijając pomysłowość autora reklamówki, odnoszę wrażenie, że nikt nie pomyślał, co stanie się potem, gdy już go ktoś obejrzy. Zabrakło wyobraźni, która mogłaby w umyśle wymalować obraz ziemi spalonej przez zjednoczone hufce wąslandii.

Swoją drogą, ktoś wpadł na pyszny pomysł i oznaczył go jako +18 na YT. Dżizas. I to „censored”. Łolaboga. Przechodząc jednak do losowo wybranych komciów z YT i FB, bo one tutaj są najlepszą lekcją pokory i politycznego marketingu:

w dzień wyborów ssie pałę :)

Nauka ze sprawy Katarzyny Lenart jest następująca: ludzie tak bardzo przyzwyczaili się do swojej obecności na Facebooku, że nie ma dla nich znaczenia czy podpisują się imieniem i nazwiskiem, czy nie. Są w internecie, więc mogą wyrazić swoją opinię. Po prostu. Druga jest taka, że możemy lubić striptizerki, ale i tak z góry zakładamy, że są po prostu prostytutkami. A także, jeśli wystawiasz się na tak ewidentny strzał jak Katarzyna Lenart, to musisz się liczyć na festiwal testosteronu w komentarzach. Bo Polak jest szarmancki, ale tylko wobec swojej babci.

Ową wybiórczą rycerskość zauważyła też sama kandydatka, dramatycznie pytając:

Moi drodzy, czy Wy naprawdę nie rozumiecie, że jak ktoś rozsądnie napisał, wobec tabloizacji mediów i niestety też polityki postanowiłam zrobić coś niecodziennego, aby zwrócić uwagę na moją osobę? Czy zrobiłam naprawdę coś złego? Czy nikt nie weźmie mnie w obronę?

Teraz, to wiesz, trudna sprawa.