MotywDrogi Magazyn Internetowy

Czuję się trochę jakbym odsłaniał okna w starym, zakurzonym, od dawna nieodwiedzanym gabinecie. Świeci jednak słońce. Należą się Wam więc wyjaśnienia.

Motyw Drogi, jako aktywny i starający się zainstnieć tu i tam magazyn upadł w 2010 z wielu powodów i przyczyn, z których najważniejszym jest podjęcie przeze mnie pracy zawodowej. Po latach studiowania i różnego dorabiania znalazłem robotę nie dość, że trwającą od rana do wieczora, to jeszcze polegającą na pisaniu, pisaniu i pisaniu. Czasu i sił było mało, więc skoro, jako „redaktor naczelny”, nie dawałem dobrego przykładu, trudno się dziwić, że reszta ekipy dała sobie spokój.

Praca przy dużym internetowym serwisie o grach pozwoliła mi jednak spojrzeć z odpowiednim dystansem na Motyw i otaczające go rzeczy i dostrzec, jak bardzo się napinaliśmy. Dawało to wielokrotnie kupę radości, satysfakcji i znakomite rezultaty, ale w gruncie rzeczy sprawiło, że nie potrafiliśmy, czy też, nie potrafiłem, traktować niniejszej strony tak jak powinna być traktowana: jako przystani i miejsca do pisania prosto z serca o rzeczach, które nas, mnie, w popkulturze interesują.

Potrzebowałem czasu aby znowu ułożyć sobie życie z Motywem i proszę, oto jestem. Jednakże chciałbym wyraźnie zaznaczyć, że szczerze wątpie aby czasy „starego, dobrego Motywu”, czyli szczytowego i najbardziej satysfakcjonującego okresu lat 2008-2009 wróciły. Po prostu. Mam znacznie mniej czasu dla siebie, a tym samym dla Motywu. Reszta „redakcji” również.

Właśnie, redakcji. Gdzie oni są?

Zuza Kochańska jako jedyna, wiele miesięcy temu jasno zadeklarowała, że nie ma już czasu na Motyw i podążyła swoją własną drogą. Doskonale ją rozumiem i życzę szczęścia.

Paweł Kamiński uparł się, że chce pracować w tej samej firmie co ja, więc widujemy się niemal codziennie, gadamy ze sobą o komiksach lub grach i muszę wysłuchiwać jego czerstwych żartów. Uwielbiam to.

Łukasz Babiel nadal kręci się po komiksowie, robiąc korekty tu i tam. Żeby było śmieszniej, on również związał się zawodowo ze światem gier, więc nasze rozmowy cechuje staranne omijanie tematów, o których on wie, że ja wiem, że on wie, że ja nie wiem, że on nie wie.

Nie mam zielonego pojęcia jak często będą ukazywać się tutaj teksty i czyje. Ale tak naprawdę, nie ma to żadnego znaczenia.