MotywDrogi Magazyn Internetowy

Rok 2029 – przestępczość w Kemo City, dawnej stolicy amerykańskiego przemysłu motoryzacyjnego, wzrasta do poziomu, w którym władze muszą wreszcie przestać udawać, że kontrolują sytuację. Rozpoczyna się początkowo utrzymywana w tajemnicy akcja o kryptonimie „Kwarantanna”.
W jej efekcie za niecałe trzy lata betonowy mur oddzieli gnijące miasto od reszty kraju. Gdy z hukiem zamknie się ostatnia prowadząca na zewnątrz brama, Kemo stanie się wielkim więzieniem, pozostawionym bez kontroli i skazanym na powolny upadek. Wojsko stłumi wszelkie próby buntu i wydostania się poza objęty kwarantanną obszar.

W roku 2043, działając w porozumieniu z rządem Stanów Zjednoczonych, korporacja OmniCorp wpuszcza do wodociągów miasta eksperymentalny preparat Hydergine 344, który ma zbawiennie oddziaływać na psychikę pozostałych przy życiu mieszkańców. Sytuacja rozwija się jednak w niespodziewanym kierunku. Zmieszany z wodą Hydergine powoduje u większości pijących stały wzrost agresji, w konsekwencji rodząc tendencje psychopatyczne. Na ulicach Kemo panuje chaos, liczba morderstw lawinowo rośnie i nikt nie może być pewnym, że rozpoczynający się kolejny dzień życia nie będzie jego dniem ostatnim.

Prowadzący uzbrojoną i opancerzoną od kół po dach taksówkę Drake Edgewater wie, że to najwyższa pora, by zwijać się z tego chorego miasta. Podobno za odpowiednio duże pieniądze przyjaciele przyjaciół mogą pomóc mu w wydostaniu się poza mur i powrót do normalnego społeczeństwa…

Tyle fabuła „Quarantine”. Dalej jest jeszcze działający na rzecz uwolnienia Kemo City ruch oporu, gangi opłacane przez korporację OmniCorp i rząd Stanów Zjednoczonych oraz cała masa cyberpunkowych świrów. Wszystko trochę jak z „Ucieczki z Nowego Jorku”, trochę jak z najfajniejszych opowiadań Williama Gibsona i strasznie szkoda, że wykorzystano ten potencjał tylko w pracującej na silniku „Dooma” prehistorycznej strzelance dla PC i dawno wymarłe konsole 3DO. Zamiast chodzić napakowanym marine po księżycowej bazie i naparzać do obcych, gracz wozi po Kemo różnych freaków, próbuje przeżyć i zarobić kasę na ucieczkę z oszalałego miasta. Bardzo dobra historia, solidnie przemyślana i mocna wizualnie i żal, że – pomijając mało odkrywczy sequel – nie doczekała się jakiegoś ciągu dalszego w filmie czy komiksach.

Gdyby ktoś chciał zobaczyć to na własne oczy, gra jest do wzięcia z Abandonii. Prowadząc taksówkę należy pamiętać o dwóch podstawowych zasadach. Po pierwsze, dostosuj prędkość do warunków jazdy. Po drugie, musisz mieć ograniczone zaufanie do innych użytkowników ruchu drogowego. Bardzo ograniczone. Powodzenia.