MotywDrogi Magazyn Internetowy

Czy zima to dobra pora na filmy katastroficzne? W zeszłym roku w lutym po Nowym Jorku grasował „Cloverfield”, ale jakoś zawsze tego typu filmy kojarzyły mi się z latem, wakacjami itd. A tym razem, „Dzień, w którym zatrzymała się Ziemia” nie dość, że jest przeróbką filmu z lat 50, to jeszcze stara się być filmem z przesłaniem.

Jak pewnie doskonale wiecie, „Dzień, w którym stanęła Ziemia” opowiada o przybyciu na błękitną planetę kosmitów, którzy owszem, chcą zniszczyć ludzkość, ale tym razem mówią nam, dlaczego. W roli kosmicznego posłańca-manekina występuje Keanu Reeves, a partneruje mu Jennifer Connelly jako dzielna pani astrobiolog. Jest nawet Kathy Bates w roli Sally Spectry i John Cleese jako laureat nagrody Nobla. Czy uda się powstrzymać zagładę z kosmosu? No, jak myślicie?

Byłem na filmie z Agnieszką i momentami czułem się, jakbyśmy oglądali „Dzień, w którym ziewnęła Ziemia”. Jest w gruncie rzeczy nudno, momentami wręcz absolutnie głupio, a efektów specjalnych mało. Z drugiej strony film adresowany jest do masowego widza, więc przesłanie w nim zawarte musi zostać odpowiednio rozcieńczone, aby dotarło do wszystkich wcześniej niezorientowanych w temacie.

„Dzień, w którym zatrzymała się Ziemia” fajnie pokazuje, jak wiele zmieniło się na świecie od „Dnia niepodległości” i 1996 roku. Tam ludzkość mogła przetrwać tylko dzięki zjednoczeniu pod kierownictwem USA, tutaj Ziemia znajduje się na krawędzi ekologicznej katastrofy i wyginięcia, właśnie przez Stany Zjednoczone i ich politykę międzynarodową i metody z lat 90. Tylko że niestety trzeba mieć bardzo dużej dobrej woli, aby dostrzec te jasne punkty pod warstwą miałkiej miałkości.

Jeżeli kiedyś zastanawialiście się nad losami Ziemi, kryzysem ekologicznym, i stwierdziliście, że to lewackie pitolenia, to ten film raczej nie przekona Was, że jest inaczej. Ale może nakłoni jakiś młodszych nastolatków, aby gasili za sobą światło. I nie atakowali wielkich robotów.